رصدکهکشان‌های میزبان اختروش ها در کیهان اولیه
تاریخ انتشار: ۹ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۰۴۷۴۱
«اختروش» یک جرم فوق‌العاده درخشان است که از یک سیاه‌چاله کلان‌جرم یا ابرسیاه‌چاله فعال انرژی می‌گیرد.
بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
از زمان کشف اختروش‌ها در اواخر دهه ۱۹۵۰، دانشمندان تلاش کردند تا کهکشان‌های میزبان آنها را بررسی کنند و سرانجام ستاره‌شناسان به لطف حساسیت عالی و دید دوربرد تلسکوپ فضایی جیمز وب، به این مهم دست یافتند.
«نود یانکه» یکی از نویسندگان این مطالعه از مؤسسه نجوم «ماکس پلانک» در بیانیه‌ای گفت: ۲۵ سال پیش برای ما شگفت‌انگیز بود که توانستیم کهکشان‌های میزبان را از ۳ میلیارد سال پیش با استفاده از تلسکوپ‌های بزرگ زمینی رصد کنیم. تلسکوپ فضایی هابل به ما اجازه داد تا دوران اوج رشد سیاه‌چاله‌ها را در ۱۰ میلیارد سال پیش کاوش کنیم و اکنون ما، جیمز وب را برای دیدن کهکشان‌هایی که اولین سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم در آنها پدیدار شده‌اند، در دسترس داریم.
اختروش‌های موردبحث با نام‌های J ۲۲۳۶+۰۰۳۲ و J ۲۲۵۵+۰۲۵۱ برچسب‌گذاری شدند. آنها درخشان‌ترین نیستند و به ستاره‌شناسان اجازه می‌دهند از جیمز وب برای نظارت بر کهکشان‌های اطراف آنها نیز استفاده کنند.
طبق بیانیه رسمی پژوهشگران، زمانی که پژوهشگران به‌دقت درخشش اختروش‌ها را حذف کردند، این کهکشان‌های میزبان قابل‌مشاهده شدند. چیزی که دورترین نور ستاره از کهکشان میزبان یک اختروش را نشان داد.
این اختروش‌ها برای اولین‌بار در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۷ با استفاده از تلسکوپ زمینی «سوبارو» که توسط رصدخانه ملی ژاپن در هاوایی اداره می‌شود، کشف شدند. قدمت نور این دو اختروش به زمانی برمی‌گردد که کیهان به ترتیب ۸۷۰ و ۸۸۰ میلیون سال سن داشت.
بنا بر اعلام پایگاه «اینترستینگ اینجیرینگ» پژوهشگران توانستند جرم تقریبی کهکشان‌های اولیه و همچنین سیاه‌چاله‌هایی را که به اختروش نیرو می‌دادند، محاسبه کنند. جرم این کهکشان‌ها به ترتیب معادل ۱۳۰ و ۳۰ میلیارد خورشید است این در حالی است که کهکشان راه شیری دارای جرمی حدود ۶۰ میلیارد خورشید است.
بر اساس این بیانیه، جرم تخمین زده شده سیاه‌چاله‌ها، ۱.۴ میلیارد و ۲۰۰ میلیون خورشید است. درحالی‌که جرم سیاه‌چاله کهکشان راه شیری تقریباً معادل ۴ میلیون خورشید است.
پژوهشگران این مطالعه می‌گویند، این یافته‌های جدید نشان می‌دهد که اختروش‌های اولیه و کهکشان‌های میزبان آنها بسیار شبیه به کهکشان‌های فعلی هستند.
در این بیانیه آمده است: برای کهکشان‌های مدرن، یک همبستگی مستقیم بین جرم ابرسیاه‌چاله کهکشان و کل جرم ستاره‌های کهکشان وجود دارد. درحالی‌که اختروش‌های اولیه‌ای که ستاره‌شناسان مشاهده کردند، همین ارتباط را نشان می‌دهند.
علاوه بر این، این پژوهش برای درک تکامل مشترک کهکشان‌ها و سیاه‌چاله‌ها حیاتی است و هسته کمک می‌کند راز تشکیل ابرسیاه‌چاله‌ها در کیهان اولیه فاش شود.
نتایج این مطالعه به‌تازگی در مجله Nature منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: کهکشان های میزبان ستاره شناسان سیاه چاله ها اختروش ها کهکشان ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۰۴۷۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دانشمندان یک «خطای فنی» در لبه کیهان کشف کردند
نظریه معروف اینشتین برای ۱۰۰ سال ستون اصلی فیزیک مدرن بوده و به توضیح چگونگی عملکرد گرانش در زمین و خارج از فضا کمک کرده است. علاوه بر این، مطالعات بی‌شماری در طول سال‌ها صحت این نظریه را ثابت کرده‌اند و تأیید می‌کنند که گرانش بر سه بُعد فیزیکی ما و همچنین بر بُعد چهارم زمان تأثیر می‌گذارد اما به نظر می‌رسد این نظریه در مقیاس‌های بزرگ‌تر با مشکلی جزئی همراه است.
به گزارش ایسنا، رابین ون(Robin Wen)، نویسنده اصلی این پروژه و یکی از فارغ‌التحصیلان ریاضی فیزیک واترلو، در یک مقاله دانشگاهی توضیح می‌دهد: این مدل گرانش برای همه چیز از نظریه‌پردازی مه‌بانگ گرفته تا عکاسی از سیاه‌چاله‌ها ضروری بوده است.
به نقل از اس‌اف، اما وقتی سعی می‌کنیم گرانش را در مقیاس کیهانی، در مقیاس خوشه‌های کهکشانی و فراتر از آن درک کنیم، با پیش‌بینی‌های نسبیت عام به ناسازگاری‌های ظاهری بر می‌خوریم. تقریبا انگار گرانش کاملا با نظریه اینشتین مطابقت ندارد. ما این ناهماهنگی را یک «خطای فنی کیهانی» می‌نامیم. گرانش در مواجهه با فواصل میلیاردها سال نوری حدود یک درصد ضعیف‌تر می‌شود.
این مطالعه که در مجله کیهان شناسی و فیزیک اختر ذرات منتشر شد، این احتمال را بررسی کرد که قدرت گرانش حاکم بر کل جهان(ثابت گرانشی کیهانی) کمی متفاوت از ثابت گرانشی نیوتن است که گرانش را در مقیاس‌های کوچکتر، مانند مدار سیارات اطراف خورشید را کنترل می‌کند.
نیایش افشردی، استاد اخترفیزیک در دانشگاه واترلو می‌گوید: تقریبا یک قرن پیش، ستاره‌شناسان کشف کردند که جهان ما در حال انبساط است.
هر چه کهکشان‌ها دورتر باشند، سریع‌تر حرکت می‌کنند، تا جایی که به نظر می‌رسد تقریبا با سرعت نور حرکت می‌کنند و این حداکثر سرعتی است که نظریه اینشتین اجازه می‌دهد. یافته‌های ما نشان می‌دهد که در همان مقیاس‌ها، نظریه اینشتین نیز ممکن است ناکافی باشد.
بنابراین، چرا دانشمندان چنین ایده‌ای را برای اصلاح نظریه انقلابی اینشتین در نظر می‌گیرند؟ به نظر می‌رسد برخی از نظریه‌های گرانش کوانتومی جایگزین مانند گرانش هوراوا-لیفشیتز به طور طبیعی چنین نقص کیهانی را بین مقیاس‌های بزرگ و کوچک پیش‌بینی می‌کنند. مطالعه جدید یک راه ساده برای پیاده‌سازی این اثر مانند یک پاورقی به مدل استاندارد کیهان شناسی ارائه می‌دهد.
ون و همکارانش یک پارامتر جدید به نام Omega_g معرفی کردند که تفاوت بین ثابت‌های گرانشی کیهانی و نیوتنی را اندازه می‌گیرد. آنها دریافتند که مشاهدات فعلی از ماهواره پلانک که تابش پس‌زمینه مایکروویو کیهانی را اندازه‌گیری می‌کند، مقدار Omega_g را در حدود منفی ۰.۰۱ یا حدود یک درصد تفاوت در قدرت گرانش در مقیاس‌های کیهانی در مقایسه با مقیاس‌های محلی نشان می‌دهد.
یک Omega_g منفی منجر به گرانش کمی ضعیف‌تر می‌شود و باعث انبساط کیهان در بزرگترین مقیاس می‌شود. این اثر ظریف می‌تواند چند مشکل دیرینه بین مشاهدات مختلف کیهان‌شناسی در مدل استاندارد را کمی کاهش دهد.
ون می گوید: آن را مانند پاورقی برای نظریه اینشتین در نظر بگیرید. وقتی به مقیاس کیهانی رسیدید، شرایط و ضوابط اعمال می‌شود.
افشردی می‌افزاید: این مدل جدید ممکن است اولین سرنخ در معمای کیهانی باشد که ما شروع به حل آن در فضا و زمان کرده‌ایم.
محققان هشدار می‌دهند که وجود یک نقص کیهانی بر اساس داده‌های فعلی هنوز قطعی نیست. اندازه‌گیری‌های دقیق‌تری از آزمایش‌های آینده که پس‌زمینه مایکروویو کیهانی و توزیع ماده در اعماق فضا را ترسیم می‌کنند، برای تایید یا رد قطعی این شکست بالقوه نسبیت عام در انتهای کیهان مورد نیاز است.
انتهای پیام
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان